زندگینامه مدیریت گروه صنعتی نان سحر

من مهدی خان محمدی در سال 1333 در شهرستان ابهر به‌دنیا آمدم. پدرم اهل ابهر بود و مادرم اهل یکی از روستاهای اطراف ابهر به ‌نام حیدریه. مدت کوتاهی در ابهر زندگی کردیم و سپس به روستای حیدریه که باغ انگوری هم در آنجا داشتیم، رفتيم و در همان‏جا ساکن شدیم. پدرم مغازه پارچه‏فروشی داشتند و با توجه به اینکه در اطراف ابهر باغ های انگور فراوانی وجود داشت، پدرم در فصل برداشت این محصول، جعبه‏های انگور را برای فروش به تهران می‏بردند و از تهران برای مغازه پارچه خریداری می کردند. شغل پدرم موجب شده بود تا در نه ‌سالگی و با وجود سن و سال پائینی که داشتم، با نکات بیشماری در حوزه کسب و کار آشنا باشم و همین موضوع سبب می شد تا همواره مورد تحسین آموزگارهای مدرسه باشم و همیشه آرزو داشتم تا زمانی که بزرگ شدم کاسب، تاجر یا تولید‏کننده‏ای موفق شوم. خوب به خاطر دارم که شرایط زندگی‏ خوبی داشتیم و تقریبا در رفاه بودیم، تا اینکه روزی ورق سرنوشت برگشت. کلاس ششم بودم که به عروسی یکی از خویشاوندانمان دعوت شدیم. در آن روزها مراسم عروسی، هفت شبانه‌ روز طول می‏کشید و ما هم هفت شبانه‏ روز میهمان بودیم اما زمانی که برگشتیم متوجه شدیم که مغازه‏ پدرم مورد سرقت قرار گرفته و خانواده من متحمل خسارت مالی زیادی شدند. متاسفانه اين حادثه سبب ورشکستگی پدرم شد. او غم‏هایش را در دل می‏ریخت و هر روز شکسته‏تر می‏شد، روزهای سختی را می‏گذراندیم و من کمتر درس می‏خواندم و بیشتر به مشکلاتمان فکر می‏کردم. پدر و مادرم سعی داشتند تا با مثبت اندیشی و امید به لطف خداوند نوید روزهای بهتری را برای خانواده به همراه داشته باشند، اما من نمی‏توانستم نسبت به شرایط پیش آمده بی تفاوت باشم و این مسائل را نادیده بگیرم. این موضوع به شدت فکرم را درگیر کرده بود و به همین دلیل تصمیم گرفتم تا دست روی دست نگذاشته و کاری برای بهبود شرایط خانواده ام انجام دهم و اینگونه شد که تصمیم گرفتم راهی تهران شوم. این مسئله را با پدر و مادرم در میان گذاشتم اما آنها مخالفت کرده و حتی از تحویل شناسنامه ام امتناع ورزیدند تا مانع از سفرم به تهران شوند. روز خداحافظی روزي سخت و فراموش‏نشدنی‏ بود، زیرا باید در پی آینده‏ای نامعلوم، از تعلقات و افرادی که دوستشان داشتم دل کنده و راهی شهری شوم که کوچک ترین شناختی از آن نداشتم. در راه به شغل های مختلفی فکر می‏کردم: کمک ‌راننده‌ اتوبوس، کارگر ساختمان، باربر و ... . درحقیقت از آمدن به تهران کمی می‏ترسیدم چرا که پسر یکی از آشنایان، نه تنها کاری در تهران پیدا نکرده بود، بلکه معتاد هم شده بود. پدرم نيز از همین می‏ترسید و سفارش کرده بود که یاد خدا همیشه با من باشد و نماز خواندن را از عادت نیندازم. خلاصه وقتی به تهران رسیدم، با پولی که برای رسیدن به خانه عمویم كه سر خيابان جیحون بود، به درشکه‌چی دادم، فقط دو ریال برایم باقی‏مانده بود. وقتی به خانه عمویم رسیدم، او از دیدن من تعجب کرد و علت آمدن مرا جویا شد. من هم ماجراهای پیش ‌آمده را تعریف کردم و قصدم را از سفر به تهران برای ایشان توضیح دادم. ایشان نیز همانند پدرم با تصمیم من در خصوص اشتغال در تهران مخالفت کردند و از من خواستند تا به شهر و دیار خود بازگردم. اما من همچنان مصمم بودم و ظهر همان روز بعد از صرف ناهار خانه را ترک کرده و در صدد پیدا کردن شغلی مناسب برآمدم. خوب به خاطر دارم که اولین کاری که پیدا کردم در یک قهوه‏ خانه بود و من یک ماه و نیم در آنجا مشغول به کار بودم ولی پس از گذشت زمانی کوتاه متوجه شدم که محیط آنجا با روحیه‏ام سازگار نیست. بنابراین، این شغل را رها کردم و در یک میوه‏ فروشی مشغول به‌ کار شدم. از آنجا که معاشرت و ارتباط با مردم را دوست داشتم، سعی می‏کردم با مشتری‏ها رابطه خوبی برقرار كنم. در این میان با یکی از مشتری‏ها که از مدیران کارخانه کفش ملی بود، رابطه دوستانه‏ای برقرار کردم و به پیشنهاد او به کارخانه کفش ملی رفتم و دو سال در آن کارخانه مشغول به کار بودم و همزمان ضمن تحصیل به یادگیری زبان انگلیسی هم می پرداختم. آن روزها به دلیل تلاش‏ها و پشتکاری که داشتم، از یک کارگر ساده به یک کنترل‏چی ارتقاء مقام پیدا كردم. در این بین عمویم مریض احوال شدند و من به جهت آن که ایشان شغل خود را از دست ندهند، مدتی به جای ایشان مشغول به کار شدم. خیلی زود متوجه شدم که علاقه ای وافر به فعالیت در حوزه نان دارم و این کار با روحیه من بسیار سازگار است چرا که به واسطه این کار با افراد بیشتری نیز در ارتباط می¬بودم. من معتقد هستم که کار در بیرون از یک فضای بسته، وسعت دید بیشتری به انسان می‏دهد. همین امر موجب شد تا از کارخانه کفش ملی استعفا داده و برخلاف مخالفت‏ها و نصیحت‏های مدیر کارخانه آنجا را ترک کردم. استعفاء از کارخانه کفش ملی، با توجه به اینکه نوجوانی شانزده ‌ساله بودم، ریسک بزرگی محسوب می‏شد و این فکر که آیا در این راه موفق می‏شوم یا نه، سبب نگرانی من از آینده می شد. در واقع هر زمان که انسان تصمیم می گیرد تا تغییری اساسی در زندگی خود ایجاد نماید و برای هدفی بزرگ در زندگی خود گام بردارد، لحظه ای تردید می‏کند، اما خودباوری، نهراسیدن از مشکلات آینده و امید به خدا همه تردیدها را به یقین مبدل می‏سازد. و همینطور هم شد، از آن پس شاگرد عمویم شدم و به او در کار پخش نان به مغازه‏ها، رستوران‏ها و ساندویچی‏ها کمک مي‌کردم و از همان ابتدا هم احساس می‏کردم که درآمد حاصله از کار در حوزه نان بسیار پربرکت است. همکاری با عمو حدود شش‌ ماه طول کشید و با پشتکار و علاقه‏ای که داشتم آشنایان و دوستان بسیاری در میان مخاطبانمان پیدا کردم. به‌تدریج با رونق گرفتن کسب و کارم موفق شدم تا علاوه بر مبلغی که برای خانواده‏ام می‏فرستادم، مقداری را نیز پس‏انداز کنم. از طرفی مبلغی که برای خانواده‏ام می‏فرستادم، خود موجب برکت و روزی در زندگی شخصی من و البته بهبود شرایط زندگی خانواده ام شده بود و پدرم در این مدت توانسته بود مجدد کار در مغازه پارچه فروشی را از سرگیرد. پس از چندی که توانستم پس ‏انداز خوبی را داشته باشم، تصمیم گرفتم تا در کار خود مستقل شوم، بنابراین پس از شش ماه کار مشترک، از عموی خود اجازه گرفتم تا به صورت مستقل کار کنم. تا یک سال اول کار را با دو مشتری و روزی دو تومان درآمد شروع کردم، با دوچرخه نان پخش می‏کردم و تا دیر ‏وقت کار می‏کردم و در این میان مشغول به تحصیل هم بودم. در آن یک‏ سال تلاش کردم کمتر خرج کرده و پول بیشتری را پس‏انداز کنم تا توانستم با مبلغ پس انداز شده یک موتورسیکلت بخرم. کارم هر روز بیشتر می‏شد و درآمد خوبی داشتم. چند ماه که گذشت، با پس‏انداز خود موتور دیگری را خریداری کردم و آن را به یکی از دوستانم که مشغول به کار نبود، تحویل دادم تا در پخش نان من را همراهی نماید. با پیشرفت کار و به‌تدریج بوفه‏های پارک ساعی، لاله و جمشیدیه را نیز اجاره کردم و چند پرسنل را برای فروشندگي استخدام کردم. خود نيز محصول را برای فروش تامین می کردم. با زیاد شدن تعداد مشتری‏ها، درآمد من نیز بیشتر شد، تا جایی‌که برای پخش بهتر نان‏ها و خوراکی‏ها، در مدت یک سال، چهار موتورسیکلت خریداری و چهار پرسنل دیگر نیز برای کار استخدام کردم اما پس از مدتی و با رونق گرفتن هر چه بیشتر کار، متوجه شدم که از این پس بهتر است تا به جای موتورسیکلت از ماشین بزرگتری برای حمل نان استفاده نمایم. به همین دلیل در صدد خرید ماشین بزرگ و جاداری برآمده و در مدت زمان كوتاهي یک فولکس استیشن خریدم. کار با فولکس استیشن بهتر از کار با موتورسیکلت بود، زیرا حجم بيشتري از نان و مواد خوراكي را جابه‌جا مي‌كرد. اما از طرفی با یک ماشین نمی‏شد سر ساعتی معین نان‏ها را به چند نقطه دور از هم رساند. همین مشکل مرا به فکر خریدن ماشین دیگري انداخت. با پول حاصل از فروش فولکس استیشن و سود کار، دو ماشین ژیان مهاری خریدم و پس از مدتی که حجم کارها بیشتر شد، توانستم دو ماشین ژیان مهاری دیگر را هم به‌صورت اقساط خریداری کنم. مدتی گذشت و من کم‏کم متوجه شدم که دیگر هیچ‌كدام از نانوایی‏ها نمی‏توانند نان مورد نیاز ما را تأمین کنند، چرا كه حجم کار ما زیاد شده بود؛ بنابر این در محله پل رومی مغازه‏ای را به ‌نام "نان نمونه" اجاره کردم. با آغاز کار نانوایی و به‌دلیل عدم آشنایی به پخت نان، چند ماه اول کار خوب پیش نرفت و سختی‏های زیادی را پشت سر گذاشتیم. آن روزها از آنجا که پخت نان بُلکی تمام و کمال به‌صورت دستی انجام می‏گرفت، کار بسیار دشواری به حساب می آمد چرا که در آن زمان دستگاه خمیرگیری نیز وجود نداشت و برای تهیه خمیر نیاز به کارگرهایی پر قدرت داشتیم. من هم با سن و سال کم، توانایی انجام این کار را نداشتم. به همین منظور به محض اينكه کمی درآمد بیشتری کسب کردم، تعدادی میکسر ابتدایی را که تازه به بازار آمده بود، خریداری کردم و این دستگاه ها جزو اولین ماشین آلاتی بودند که برای نانوایی تهیه کرده بودم. اما کار هنوز بازدهی لازم را نداشت و در این مدت سرمایه کمی که داشتم را هم از دست داده بودم و خوب به خاطر دارم که در آن روزها به‌جای خرید هفتگی و ماهانه، به صورت روزانه آرد خریداری می کردم و شب‏ها خمیرگیری را انجام داده و پس از پخت نان، در ساعات اولیه روز هم مشغول به پخش نان می شدم. آن روزها کمتر استراحت می‏کردم و بیشتر در حال کار و فعالیت بودم و به طور دائم با خود تکرار می‏کردم كه باید کار کرد تا نتیجه گرفت. سرانجام با ارتقاء دانش خود در حوزه نان، بازار کار را پیدا کرده و خوشبختانه کار شروع به سوددهی کرد. تا آن زمان چند سالی بود که در مغازه نانوایی مستاجر بودیم تا اینکه روزی مالک نانوایی اعلام کرد که به‌دلیل نیاز مالی قصد فروش مغازه را دارد. این در حالی بود که نانوایی ما به تازگی در آن محل شناخته شده بود و با تغییر محل مغازه باید همه‌ چیز را از صفر شروع می‏کردیم. بنابراین با وجود اینکه فراهم کردن این پول برایم دشوار بود اما با قرض از آشنایان و دوستان موفق به خرید این مغازه شدم و در سال1350بود که اولین فروشگاه خود را خرید کردم. در آن زمان دوستی آلمانی داشتم که مدیر یک شرکت آلمانی بود و اتفاقا مشتری فروشگاه من هم بود و با پیشنهاد خود مبنی بر بهره گیری از ماشین آلات مدرن تغییراتی اساسی را در کسب و کار من رقم زد و در این راه از هیچ کمکی دریغ نکرد و اینگونه بود که ما اولین معاملات ماشین آلات خارجی را در بخش خصوصی انجام دادیم، چرا که تا آن زمان تنها ارتش و بخش‌های دولتی از این ماشین آلات استفاده می‏کردند. پس از این تغییرات اساسی در فرآیند تولید و با مکانیزه شدن نانوایی، کار ما متحول شد و توانستیم به مقدار بیشتر و بهداشتی‏تر به تولید نان بپردازیم. از سویی، اتفاقات امید بخشی به جهت همکاری دو جانبه میان ما و شرکت آلمانی موجب شده بود تا آنها مشتری‏‌های خود را از شهرستان‏ها و مناطق مختلف کشور به واحد ما معرفی کنند تا در راستای نحوه عملکرد ماشین آلات، اطلاعاتی را در اختیار آن ها قرار دهیم ما نیز به جهت رضایتمندی که از کارایی ماشین آلات مدرن داشتیم، آنها را به خرید تشویق می‏کردیم. در آن زمان در صورت خرابی ماشین آلات، تکنسین های آلمانی از سوی شرکت سازنده برای تعمیر دستگاه ها فرستاده می شدند و از این منظر به کشورهای خارجی وابسته بودیم به همین جهت، صنعتگران و تولید‏کنندگانی که ماشین آلات خارجی را خریداری کرده بودند برای کوچک‏ترین مشکل پیش آمده از شرکت‏های مذکور کمک می‏گرفتند. در واقع اطلاعات کافی در خصوص نحوه ی برطرف کردن مشکلات احتمالی در عملکرد این دستگاه‏ها در اختیار ما ایرانی ها نبود. همین امر موجب شد تا از سر کنجکاوی و اشتیاق همیشگی در امر یادگیری، برای اینکه بتوانم برخی از مشکلات جزئی را خودم رفع نمایم، هنگامی که تکنسین های آلمانی مشغول تعمیر دستگاه‏ها می‏شدند، سعی می‏کردم نحوه برطرف کردن مشکلات رایج دستگاه ها را یاد بگیرم. در سال 1357 و بعد از انقلاب، شرکت‏های خارجی از ایران رفتند و من و همکارانم برای تعمیر دستگاه‏ها دچار مشکلات جدی شدیم و باید به‌طور مستقل کار را ادامه می‏دادیم. با وجود آنکه اطلاعات کمی در اختیار داشتیم، تصمیم گرفتیم خودمان در صدد مرتفع کردن مشکلات دستگاه‏ها برآییم و پس از مدتی که به این امر مسلط شدیم، شرکت‏های دیگر را نیز به یادگیری تعمیرات دستگاه‏ها ترغیب کرده و حتی به‌صورت دوستانه دستگاه‏های شرکت‏ها و دیگر نانوایی‏ها را نیز تعمیر کنیم. چند سالی گذشت و ما به كار سرویس‏دهی ماشین‏آلات خارجی مسلط شدیم، اما همچنان باید لوازم یدکی را از خارج از کشور تهیه می‏کردیم و در این زمینه هنوز به آنها وابسته بودیم. از سویی با شرایط آن زمان، وارد کردن ماشین‏آلات جدید از خارج از کشور نیز توجیه اقتصادی نداشت در نتیجه تصمیم گرفتیم تا در حوزه ساخت ماشین آلات نانوایی نیز اقداماتی انجام دهیم. ابتدا در یک کارگاه کوچک شصت ‌متری اقدام به ساخت برخی قطعات دستگاه‏ها کردیم و بعد از آن با انتخاب فر به عنوان ساده‏ترین دستگاه برای ساخت، نقشه‏برداری از آن را در دستور کار قرار دادیم و با ساخت اولین دستگاه، شرکت "صنایع پیشرفت پخت سحر" را به ثبت رساندیم. با پیشرفت کار ساخت ماشین‏آلات و استقبال مشتریان تصمیم گرفتیم تا واحد بزرگتری را برای تولیدات این بخش در نظر بگیریم. به همین دلیل کارگاهی سیصد ‌متری را در منطقه اجاره کردیم و با ارتقاء دانش و توانمندی خود در این بخش توانستیم تا دستگاه‌هاي ديگري را نيز درحوزه صنعت نان طراحي و توليد كنيم. البته در این مسیر همواره از برخی متخصصان آلمانی که رابطه‌ دوستانه‏ای با آنها داشتم نیز راهنمایی می‏گرفتم. مدتی گذشت و با یک ارزیابی اجمالی متوجه شدم که یک کارگاه سیصد متری با ده‌ نفر کارگر برای پوشش ابعاد گسترده کار مناسب نیست، بنابراین به منظور تأسیس کارخانه ای برای ساخت ماشین آلات تخصصی صنعت نان، از بانک تسهیلات گرفتم و موفق شدم تا در شهرک صنعتی رباط‏کریم، هفت ‌هزار متر زمین خریداری کرده و تولید ماشین‏آلات را در کارخانه ای جدید دنبال نمایم. از آنجا ‌که همواره شناخت فن‌آوری‏های جدید به‌دلیل سرعت توسعه علم، در پیشبرد کار نقش کلیدی را ایفا می‏کند، تصمیم گرفتیم تا در کارخانه بخشی تحقیقاتی و تخصصی را ایجاد کنیم و بواسطه این عمل چندی از پژوهشگران آشنا به صنعت نان و متخصصان این حوزه را گرد هم آوردیم تا بیش از پیش با دانش نوین روز در صنعت نان آشنا شده و موجب پیشرفت فعالیت های عملکردی و اجرایی در این حوزه شویم. بر همین اساس ما بنیانگذار اولین مرکز تحقیقاتی در راستای تولید و فرموله کردن انواع نان و طرق نگهداری مختلف آن، شیوه‏های پخت و معضلات آنها و حتی در زمینه ی گندم و آرد بودیم و مطالعه و تحقیقات ارزنده و ماندگاری را نیز در این حوزه حتی تا به امروز انجام داده ایم. مجموعه آموزشی و تحقیقاتی نان سحر تا امروز همواره به دنبال آموزش کلیه واحدهای تولیدی در زمینه محصولات نانوایی بوده و خواهد بود چرا که باور ما بر این بوده و هست که هدف ما ارتقاء کیفیت تولیدات و کاهش ضایعات نان کشور است. اینگونه شد که در نتیجه ی سرنوشت پرماجرای نوجوانی سخت کوش، برند نان سحر در سال 1350متولد شد و ضمن تلاش های بی وقفه واحد تحقیق و توسعه و برقراری ارتباط با شرکت های بزرگ بین المللی تولید کننده انواع نانهای حجیم و نیمه حجیم صنعتی، جهت دستیابی به جدیدترین نوآوری ها در عرصه تولید این محصول استراتژیک، موفق شدیم تا با احداث دو کارخانه بزرگ و مجهز در رباط کریم و کاسپین استان قزوین با تنوع بیش از 170 نوع محصول و به عنوان تنها برند تولید کننده محصولات فاقد گلوتن با تنوع بیش از 27 نوع محصول متفاوت برای بیماران مبتلا به سلیاک در بیش از 25 شعبه و نمایندگی در سراسر کشور سعی در تأمین نان سلامت برای همه اقشار جامعه نماییم. پس از آن و در سال 1363 با تأسیس شرکت "پیشرفت پخت سحر" در حوزه طراحی و ساخت انواع ماشین آلات تولید نان نیز به عنوان یکی از موفق ترین تولید کنندگان این عرصه و با چشم انداز عدم نیاز کشور به واردات ماشین¬آلات خارجی به بهره برداری رسید تا جدیدترین دستاوردها و تكنولوژي های روز دنیا را در ایران پیاده سازی نماییم. بخش دیگری از فعالیت های این گروه به شرکت "ثمین نان سحر" اختصاص یافته است. طی سال ها پس از آن و با ارزیابی ها و نیازسنجی هایی که در سطح کشور صورت پذیرفت، در سال 1376 با تأسیس کارخانه ای در صفادشت و نصب و راه اندازی ماشین آلات مدرن و با پشتوانه ی 20 سال تجربه، اقدام به تولید انواع بهبود دهنده های آرد و نان، پریمیکس های قنادی، انواع مغزی های کیک و شیرینی، براق کننده ها و بهبود دهنده های کیک به فرم ژل نموده ایم. این گروه صنعتی در تکمیل رسالت های خود با تأسیس آموزشگاه (با اخذ مجوز رسمی از سازمان آموزش فنی و حرفه ای وزارت کار) در سال 1385 و اولین دانشگاه تخصصی صنعت نان در کشور (زیر نظر وزارت علوم، تحقیقات و فناوری جمهوری اسلامی ایران) در سال 1393، هر ساله پذیرای دانشجویان و علاقه مندان صنعت نان می باشد. امروزه گروه صنعتی نان سحر مفتخر است که با در اختیار داشتن مجموعه پرسنلی بیش از 1300 نفر، فعالیت های خود را در شرایط تحریم ها و فشارهای اقتصادی بسط و گسترش داده و ضمن کارآفرینی و اشتغال زایی برای هموطنان این مرز و بوم، همواره در تلاش است تا ضمن ارتقاء سطح سلامت مصرف کنندگان، حفظ کیفیت را نیز سر لوحه کار خود قرار دهد. با امید به آنکه لحظه ای در امر خدمت و تلاش صادقانه به مردم شریف و دوست داران گرانقدر این برند دست بر نداریم و در این مسیر از خدای یگانه مدد می طلبیم. شعار پایانی : ما همچنان بر این مهم استواریم که نان تنها یک واژه نیست نان طعم زندگی است ... گروه صنعتی نان سحر

شعار پایانی :

ما همچنان بر این مهم استواریم که نان تنها یک واژه نیست

نان طعم زندگی است ...

گروه صنعتی نان سحر

www.sahargroup.ir